رژیم سعودی در حالی ادعای رهبری جهان اسلام و خادمی حرمین شریفین را دارد که این گونه اقدامات غیرانسانی نه تنها هیچ سنخیتی با قواعد اسلامی، بلکه با هنجارهای تصویب شده در مجامع بین المللی که بخش عمده تصمیمات در آن توسط قدرت‌های غربی گرفته میشود نیز مطابقتی ندارد.
سفر دونالد ترامپ به عربستان که ریخت و پاش مقامات سعودی و انعقاد قرارداد 110 میلیاردی تسلیحاتی با این کشور را در پی داشت و متعاقب آن برگزاری نشست ریاض که کار خود را با صدور بیانیه‌ای ضدایرانی بدون بار حقوقی الزام آور و ضمانت اجرایی پایان داد برای سعودی‌ها این توهم را ایجاد کرد که حمایت آمریکا و کشورهای منطقه‌ای را در مجامع بین المللی دارند و با همین پشتوانه میتوانند اقدامات خود در نقض حقوق انسانی شهروندان را توجیه کنند. پس از این رفت و آمد و نشست‌ها، سعودی‌ها یورش و حمله به شهروندان خود را به بهانه‌های مختلف امنیتی تشدید کرده و به بازداشت گسترده مخالفان در شهرهای شیعه نشین این کشور به خصوص در استان الشرقیه روی آوردند.
11 ژوئیه بود که مقامات سعودی 4 تن از شهروندان را به اتهام ارتکاب جرایم تروریستی اعدام کردند. همچنین دادگاه عالی عربستان طی چند روز اخیر حکم اعدام 15 شهروند عربستانی را به جرم جاسوسی برای ایران صادر کرد؛ اقدامی که با واکنش مجامع بین المللی نیز مواجه شد و سازمان عفو بین الملل نسبت به انجام آن هشدار داد. سماح حدید، مدیر کمپین‌ها در دفتر منطقه‌ای عفو بین‌الملل در بیروت تصریح کرده که رای دادگاه عالی عربستان نتیجه تدابیر حقوقی صوری است که مطابقتی با معیارهای دادگاه‌های عادلانه بین‌المللی ندارد و نابودی مخالفان به خصوص مخالفان سیاسی را هدف قرار می‌دهد.
در تازه ترین این اقدامات، نیروهای رژیم آل سعود با یورش به شهر العوامیه در منطقه شیعه‌نشین قطیف در شرق عربستان را مورد هدف قرار داده و تعدادی از ساکنان آن جمله چند تن از چهره‌های مذهبی این شهر را بازداشت کرده اند. برخی منابع خبری گزارش داده اند که در اثر بمباران شهر العوامیه توسط نیروهای ارتش سعودی تعدادی از منازل موجود در این شهر آتش گرفته‌اند. بنابراین گزارشات نیروهای ارتش سعودی با یورش به این منازل و دستگیری شهروندان، اقدام به عریان کردن آنها در ملاء عام و ضرب و شتم بازداشت شدگان نموده و آنها را مورد آزار و اذیت روحی قرار داده اند.
رژیم سعودی در حالی ادعای رهبری جهان اسلام و خادمی حرمین شریفین را دارد که این گونه اقدامات غیرانسانی نه تنها هیچ سنخیتی با قواعد اسلامی، بلکه با هنجارهای تصویب شده در مجامع بین المللی که بخش عمده تصمیمات در آن توسط قدرت‌های غربی گرفته میشود نیز مطابقتی ندارد. قوانین اسلامی هرگونه رفتار غیرانسانی با اسیر را مذمت کرده و مسلمانان را به مدارا با کسانی که اسیر شده اند فرا میخوانند. سیره پیامبر اسلام(ص) هم خوش رفتاری و مدارا با اسیر را همواره مورد توصیه قرار داده است. پیامبر اکرم(ص) همواره درباره‌ی اسرا خطاب به مسلمانان می‌فرمود: (توصیه کنید که با اسیران خوش‌رفتاری کنند.).
حقوق بین الملل اسلامی، مسلمانان را به خوش رفتاری، اطعام اسرا، عدم تحمیل فشار، تهیه کردن وسائط نقلیه لازم برای انتقال آنها به پشت جبهه و مداوای مجروحان اسیر الزام کرده است. کنوانسیون ژنو نیز که مبنای حقوق بین الملل بشردوستانه میباشد درخصوص حمایت از اسرا و حقوق افرادی که دیگر در جنگ نیستند مفادی را وضع کرده است و دولت‌ها را به رعایت این اصول رفتاری فراخوانده است.
این قواعد بین المللی و توصیه‌های دین مربوط به اسرای جنگی است نه شهروندان عادی و بیگناه که پیوسته تحت سرکوب هستند.
رفتار رژیم سعودی با شهروندان خود در استان شرقی عربستان، مصداق نقض حقوق اولیه انسانی است که در دین اسلام و همچنین اسناد بین المللی بر رعایت آن تأکید شده است چرا که شهروندان عربستانی که با چنین سرکوب‌ها و فشارهایی مواجه هستند اسیر جنگی نبوده و شهروندان عادی این کشور محسوب میشوند که حریم خصوصی شان مورد هجمه قرار گرفته و انواع آزار و اذیت‌ها درخصوص آنها مجاز دانسته شده است.
چنین اقدامات غیرانسانی در نقض حقوق شهروندان زمانی جالب میشود که این کشور ریاست پنل حقوق زنان سازمان ملل را برعهده دارد. از ۲۲ کشور ۱۵ کشور به انتخاب عربستان برای ریاست رای مثبت دادند که آمریکا، انگلیس و آلمان هم جزو آنها هستند. سوالی که در افکارعمومی جهانی مطرح میشود این است که چگونه کشوری که سابقه طولانی در نقض حقوق انسانی شهروندان خود دارد میتواند چنین ریاستی را کسب کند؟! اتخاذ چنین تصمیماتی در حالی که این رژیم از ناقضان عمده حقوق بشر است بیشتر از اینکه یک اقدام واقعی و در راستای ارتقای حقوق بشر باشد نشانگر سیاسی کاری و زد و بندهای پشت پرده و قدرت لابی پول و رسانه در عرصه بین الملل است.
مصطفی رنجبر محمدی
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/7714
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
